αστρική ή ανυδρική περίοδος

Υποδιαίρεση του κοσμικού αιώνα, δηλαδή του πρώτου αιώνα στην ιστορία της γεωλογίας. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής εμφανίστηκε η Γη ως αυτοτελές και αυθύπαρκτο ουράνιο φωτεινό σώμα. Επειδή η θερμοκρασία έφτανε περίπου στους 6.000°C, δεν υπήρχαν στην επιφάνειά της νερά, αλλά μόνο υδρατμοί μέσα στην αέρια μάζα της. Σε αντίθεση με τη Γη, το άπειρο ήταν ψυχρό και γι’ αυτό η Γη ακτινοβολούσε συνεχώς θερμότητα. Με την πάροδο χιλιάδων ετών η επιφάνειά της ψύχθηκε τόσο πολύ, ώστε οι ατμοί έγιναν υγροί όγκοι και σχημάτισαν εξελικτικά έναν ρευστό, διάπυρο φλοιό. Στο μεταξύ η μάζα της Γης, που συνεχώς ψυχόταν, συμπυκνωνόταν, και με την περιστροφή της γύρω από τον άξονά της, άρχισε να παίρνει σχήμα σφαιρικό. Στο επόμενο στάδιο, επειδή η ψύξη στην επιφάνεια της Γης συνεχιζόταν, τα ρευστά μέρη άρχισαν να στερεοποιούνται. Με το πέρασμα των χρόνων η Γη πήρε σχήμα περίπου σφαιρικό και έγινε ένα αυτόφωτο ουράνιο αντικείμενο που εξακολουθούσε να φωτίζει το Διάστημα. H πτώση της θερμοκρασίας προκάλεσε και το σβήσιμο του φωτεινού άστρου Γη, που μεταβλήθηκε από αυτόφωτο σε ετερόφωτο.